W 1676 r. Roemer wysunął wniosek, że zmieniający się moment obserwacji zakrycia księżyców Jowisza przez macierzystą planetę wynika z faktu, że światło pokonuje dystans między Ziemią a Jowiszem w skończonym czasie. Odkrycie Roemera, choć nie ilościowe, a tylko jakościowe, miało ogromny wpływ na zrozumienie natury światła. W astronomii dało ono początek analizie efektu skończonej prędkości światła (ang. Light Time Effect – LTE). W pracy, której autorami są S. K. Kozlowski, M. Konacki, P. Sybilski prezentowana jest metoda służąca do analizy danych fotometrycznych zaćmieniowych układów podwójnych. Algorytm opiera się wyłącznie na modelu matematycznym, co umożliwia jego stosowanie do rozmaitych układów. Wykonane zostały symulacje numeryczne pokazujące zakres stosowania metody. Przeprowadzono też analizę danych z katalogu ACVS (ASAS Catalogue of Variable Stars). Pośród układów rozdzielonych wykrytych zostało kilka niepublikowanych wcześniej, interesujących przypadków. W przypadku trzech z nich wyznaczone zostały orbity LTE.
Powyższa ilustracja przedstawia diagram O-C uzyskany metodą opisaną w artylule wraz z dopasowaną orbitą trzeciego ciała.
