Odkrycie gwiazdy neutronowej o masie dwa razy większej od masy Słońca (pulsar J1614-2230) postawiło przed fizykami i astronomami zajmującymi się równaniem stanu gęstej materii nową zagadkę. Istnieją różne teoretyczne i obserwaqcyjne świadectwa, że przy gęstościach kilka razy wyższych od gęstości jądrowych może pojawić się nowa faza materii. Może to być związane z uwolnieniem kwarków lub kreacją barionów dziwnych - hiperonów. Pojawienie się nowych cząstek powstrzymuje wzrost masy gwiazdy neutronowej. Modele teoretyczne przewidują, że gwiazda z egzotycznymi cząstkami zapadnie się do czarnej dziury przed osiągnięciem dwukrotnej masy Słońca.
W niedawnej pracy Parameters of rotating neutron stars with and without hyperons, Michał Bejger badał równania stanu zgodne z ograniczeniami wynikającymi z obserwacji obiektu PSR J1614-2230 i pokazał, w jaki sposób gwiazdy zawierające we wnętrzach hiperony różnią się od tych, zbudowanych ze "zwykłej" materii (protonów i neutronów).
Ilustracja jest artystycznym schematem efektu Shapiro, użytego do oszacowania masy pulsara.
