Głównym zadaniem konstelacji satelitów BRITE będzie uzyskanie precyzyjnej fotometrii najjaśniejszych gwiazd na niebie. Można się zastanawiać dlaczego akurat tych, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że to właśnie najjaśniejsze obiekty są najlepiej zbadane. Nie jest to jednak prawdą, ponieważ dla współczesnych instrumentów astronomicznych najjaśniejsze gwiazdy są po prostu za jasne. Na przykład, Gerald Handler i Aleksander Schwarzenberg-Czerny z Centrum Astronomicznego im. M. Kopernika PAN w Warszawie pokazali, że Lambda Scorpii (inaczej zwana Shaula; gwiazda leżąca na czubku konstelacji Skorpiona i jednocześnie jedna z najjaśniejszych gwiazd nieba) jest najprawdopodobniej o 30% bardziej masywna niż pierwotnie sądzono. Dodatkowo jest ona też układem potrójnym. W pracy "Time-resolved multicolour photometry of bright B-type variable stars in Scorpius" pokazano, że jeden z okresów orbitalnych układu podawany w literaturze nie jest prawidłowy. Jeszcze jednym odkryciem astronomów z CAMK jest zaobserwowanie wzajemnego ultrafioletowego ogrzewania skierowanych do siebie półkul układu zaćmieniowego mu1 Sco. Efekt ten został przewidziany przez polskiego astronoma Sławka Rucińskiego ponad 40 lat temu, ale dopiero teraz dojrzano go po raz pierwszy. Przyszłe obserwacje satelitów BRITE na pewno odkryją kolejne sekrety skrywane przez najjaśniejsze gwiazdy.
