Vela X-1 jest pulsującym, zaćmieniowym rentgenowskim układem podwójnym, identyfikowanym ze źródłem Uhuru 4U 0900-40 i nadolbrzymem HD 77581. Obesrwacje przeprowadzone przy użyciu satelity INTEGRAL ujawniły dużą zmienność w skali kilku godzin w zakresie rentgenowskim oraz okresy braku aktywności. Przeprowadzenie symulacji hydrodynamicznych pozwoliło Antoniosowi Manousakisowi z CAMK i jego współpracownikowi, R. Walter z Observatoire de Geneve, odkryć najbardziej prawdopodobną przyczynę takiej zmienności. Wyniki zostały zamieszczone w pracy: "Origin of the X-ray off-states in Vela X-1". Oscylacje tempa akrecji masy (z typowym okresem ok. 6800 sekund) odpowiadają złożonym zmianom położenia fali uderzeniowej, powstającej pomiędzy gwiazdą neutronową i masywnym towarzyszem. Czoło fali przybliża się bądź oddala od gwiazdy neutronowej.
Rysunek powyżej: Układ hydrodynamiczny wytworzony przez oddziaływanie grawitacji gwiazdy neutronowej z wiatrem gwiazdowym z masywnego towarzysza. Na rysunku przedstwiony jest chwilowy rozkład gęstości. Towarzysz znajduje się po lewej stronie. Rozmiary kadru odpowiadają około 5x10^12 cm. Fala uderzeniowa (kolor czerwony) wytwarza bąble o małej gęstości, które tłumią akrecję na gwiazdę neutronową (strzałka).
Rysunek 2: Symulowana krzywa blasku. Rozdzielczość czasowa 20 sekund. Średnia jasność 4 × 10^36 erg s^−1 odpowiada 70 cps.
Rysunek 3: Fragment symulowanej krzywej blasku źródła Vela X-1 wraz z funkcją sinusoidalną o okresie 6820 sekund (czerwona, przerywana linia).
