Mrk 509 to galaktyka Seyferta z centralną, supermasywną czarną dziurą. Obiekt jest nieustannie obserwowany przez naziemne teleskopy optyczne i satelity rentgenowskie z uwagi na wyjątkową jasność w promieniach X. Obserwacje w różnych dziedzinach widma pozwoliły otrzymać najlepsze szerokopasmowe pokrycie widma (spectral energy distribution SED) kiedykolwiek zebrane dla aktywnego jądra galaktyki (z ang. AGN). Promieniowanie z aktywnego jądra na drodze do obserwatora przenika ciepły zjonizowany gaz (z ang. WA), oddalony o 0.01-100 ps od czarnej dziury. Obecność tego gazu widać w postaci licznych wąskich linii absorpcyjnych w widmach rentgenowskich o wysokiej rozdzielczości otrzymanych przez satelity XMM-Newton, Chandra i Suzaku.
W kontekście obserwacji AGN, moc absorpcji wyznacza się poprzez pomiar rozkładu pochłaniających warstw (z ang.: absorption measure distribution AMD). Rozkład ten można otrzymać poprzez wyznaczenie zależności absorbującej kolumny gazu od odległości od czarnej dziury, wyznaczonej poprzez parametr jonizacyjny. Używając nowego rozkładu widmowego (SED) dla Mrk 509, Tek P. Adhikari z CAMK PAN ze współpracownikami otrzymali teoretyczny model, który pasuje do obserwacji AMD w przypadku tego obiektu (Detmers i inni 2011). Poprzez obliczenia fotojonizacyje transmisji promieniowania przez chmurkę znajdującą się w równowadze ciśnieniowej, Tek P. Adhikari i inni, w policzonym modelu, odtworzyli dwa zagłębienia obserwowane w AMD tego obiektu. To jest pierwszy rezultat, który tłumaczy pochodzenie zagłębień w rozkładzie mocy absorpcji w AGN. Zagłębienia te odpowiadają obecności obszarów niestabilnych termicznie powstałych podczas oświetlania gazu.
Rysunek pokazuje teoretyczny i obserwacyjny rozkład mocy absorpcji (AMD) dla źródła Mrk 509. Czarny histogram przedstawia dane, podczas gdy czerwone trójkąty to obliczony model. Praca „Absorption Measure Distribution in Mrk 509” autorstwa: Adhikari T.P., Różańska A., Sobolewska M., Czerny B. została zaakceptowana do publikacji w Astrophysical Journal.
