Blazary są silnymi źródłami promieniowania, wykazującymi wysoki poziom zmienności, w tym efektowne rozbłyski. Takie rozbłyski są obserwowane we wszystkich zakresach energetycznych i trwają od kilku minut, dni, aż po kilka lat. W niektórych źródłach rozbłyski w różnych zakresach energii są ze sobą skorelowane w czasie. W szczególności, rozbłyski optyczne bywają opóźnione w stosunku do rozbłysków w zakresie promieniowania gamma. Na przykład, w źródle 3C 279 odkryto opóźnienie tego rodzaju wynoszące dziesięć dni. Mateusz Janiak, Marek Sikora i Rafał Moderski z Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie oraz Krzysztof Nalewajko z University of Colorado w Boulder i Greg Madejski ze Stanford University badali model blazara, w którym opóźnienie jest wynikiem szybszego spadku wraz z odległością gęstości energii zewnętrznego pola promieniowania niż gęstości energii pola magnetycznego. Wyniki badań zawarte są w pracy „On the origin of the gamma-ray/optical lags in luminous blazars”.
Autorzy wykazali, że można opóźnienie czasowe pomiędzy błyskiem gamma I błyskiem optycznym wyjaśnić dla dowolnego stosunku gęstości energii. Badania przebiegu zmienności krzywych blasku w zakresie optycznym i gamma oraz opóźnień czasowych mogą okazać się bardzo dobrym narzędziem do badania struktury relatywistycznych strug materii wypływających z balzarów oraz ich promienistego środowiska.
Na obrazku zdjęcie 3C 279 and 3C 273.
Credit: EGRET Team
