Andromeda II to jedna z najjaśniejszych galaktyk karłowatych w pobliżu Andromedy posiadająca nietypową własność wśród obiektów Grupy Lokalnej: jej gwiazdy krążą wokół długiej osi obrazu galaktyki. Wykorzystując symulacje N-ciałowe Ewa Łokas wraz ze współpracownikami zaproponowała ewolucyjny model galaktyki wyjaśniający tę własność. W tym scenariuszu Andromeda II powstała jako wynik czołowego zderzenia między dwiema galaktykami dyskowymi, które miało miejsce kilka miliardów lat temu. Dwie macierzyste galaktyki różniły się tylko rozmiarem i orientacją dysków, które były nachylone pod kątem 45 stopni do płaszczyzny orbitalnej i pod kątem 90 stopni względem siebie. Rotacja, którą obserwujemy obecnie pojawiła się na skutek zachowania składowych momentu pędu dysków wzdłuż kierunku zderzenia. Zaproponowany model odtwarza również eliptyczny kształt galaktyki oraz różne rozkłady poszczególnych populacji gwiazdowych. Co ciekawe, alternatywny scenariusz, w którym galaktyka powstaje na skutek oddziaływań pływowych z Andromedą nie jest w stanie odtworzyć wymaganych własności. Wyniki te zostały uzyskane w ramach realizacji projektu badawczego „Dynamika i morfologia oddziałujących galaktyk” finansowanego przez Narodowe Centrum Nauki w ramach programu Maestro. Artykuł przedstawiający otrzymane rezultaty został właśnie przyjęty do druku jako krótkie doniesienie w Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.
Rysunek przedstawia składnik gwiazdowy symulowanej galaktyki karłowatej w trzech stadiach ewolucji, od góry: przed zderzeniem, po pierwszym spotkaniu i na końcu, po 10 miliardach lat. (Autor: Ewa L. Łokas)
